Vriendschap

Vriendschap betekend voor iedereen wat anders, niet iedereen hecht er evenveel waarde aan. Toen ik moeder werd op mijn 15e raakte ik mijn vriendinnen kwijt. Niet omdat ze mij niet meer als vriendin wilde of ik hun maar omdat mijn leven compleet veranderde nu ik moeder werd en hun jeugd ging gewoon verder. Jarenlang had ik ook geen behoefte aan vriendinnen, ik had genoeg aan mijn gezin en familie. (dit dacht ik toen)

Na een aantal jaren kwam ik mijn jeugd vriendin weer tegen, ze was zelf inmiddels ook moeder van een zoon. En sinds die ene dag zijn we weer beste vriendinnen en spreken wij elkaar bijna elke dag en proberen wij elkaar elke week wel een keer te zien. Daarnaast heb ik nog een goede vriendin die ik heb leren kennen via de sport van de kinderen. Wij zien elkaar niet wekelijks, maar als wij elkaar zien is het altijd gezellig. Ik koester deze vriendschappen dan ook echt. En ook heb ik mijn zusjes en een nichtje waar ik blij mee ben als soort van vriendinnen.

Ik heb ook ervaren dat je teleurgesteld kan worden door vriendinnen, of waarvan je denkt dat het vriendinnen zijn. De laatste 2 jaar ben ik 2 ‘vriendinnen’ kwijt geraakt, waarvan ik er 1 zelf beëindigd heb omdat ze niet was wie ik dacht dat ze was. Ik ga geen tijd en energie in mensen stoppen die niet oprecht zijn. Hierdoor ben ik helaas wel wat voorzichtiger geworden met mensen dichtbij te laten komen, uit zelfbescherming om niet weer gekwetst te worden. Aan de ene kant vind ik dit wel jammer omdat er natuurlijk genoeg mensen zijn die wel oprecht zijn. 

Toen ik net moeder werd dacht ik dat ik geen vriendinnen nodig had nu ik een gezin had. Nu ik toch weer mooie vriendschappen heb opgebouwd merk ik dat het toch wel fijn is. Om ook eens naast het zorgen voor je gezin iets voor jezelf te doen, met een vriendin naar de film, uit eten of gewoon even bijkletsen. 

Hoe belangrijk is vriendschap voor jou en ben je wel eens teleurgesteld in een vriendschap?

Liefs Gerrie